Ένα βράδυ αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους κάπου πιο μακριά απ' αυτό που όριζαν οι δυο τους. Έκανε και ζέστη, αρχές καλοκαιριού. Έφαγαν σ' ένα μικρό ταβερνάκι, κάτω από την κληματαριά, θαλασσινά με συνοδεία άσπρου κρασιού. Ένα κοριτσάκι από διπλανό τραπέζι ήρθε και στάθηκε μπροστά τους, τους περιεργάστηκε και μετά έκανε ένα πηδηματάκι επί τόπου κι έτρεξε στο εσωτερικό του μαγαζιού. Το τραπέζι τους το χώριζε ένας στενός δρόμος από την προκυμαία. Σκοτεινά υπόστεγα, κάπου στο βάθος κασόνια και δίχτυα απ' τους ψαράδες και μια μαύρη θάλασσα να γυαλίζει κάτω απ' το φεγγάρι. Σχεδόν σιωπηλοί, επικοινωνούσαν μ' ένα μυστήριο τρόπο από βλέμματα και τυχαία αγγίγματα. Έκαναν νόημα για τον λογαριασμό ενώ έπιναν το τελευταίο κρασί. Του χάιδεψε το στήθος με μια ελαφριά ζαλάδα πιο πολύ από τον παρατεταμένο χρόνο που δεν μπορούσε να τον νιώσει πάνω της. Ήθελε να μπορούσαν να κάνουν έρωτα καταγής, να έσπρωχναν τις καρέκλες και τα τραπέζια και να έκαναν έρωτα εκεί, ή στην προκυμαία κάτω από ένα υπόστεγο, ή ακόμη καλύτερα έξω στο φως του φεγγαριού, πάνω στο υγρό έδαφος, σιωπηρά για να μην τους ακούσουν κάποιοι ψαράδες που έτρωγαν κάτω απ' το φανάρι τους σαρδέλες με τα δάχτυλα.
συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου