Τα μεσημέρια τα καρφώματα στις σανίδες στο ταβάνι αλλάζουν θέση
Φτιάχνουν στερεώματα, σκιές κι αιώρες
Τα μεσημέρια καταστρώματα και στρώματα αναγγέλλουν απόπλους
ραχάτια, ταξίδια, γλάρους και ξάρτια
ράθυμα όνειρα, ιδρώτα στα μάτια
Φανάρια κινέζικα, μυρωδιά ασφάλτου
Ανάμνηση έρωτα, ρωγμές που σπάζουν
παράπονα, δάκρυα, βρύσες που στάζουν
παράθυρα ονόματα, γρίλιες που χάσκουν
Τα μεσημέρια η άμμος γίνεται μπακαρά σε βιτρίνα
ντρίλινα πουκάμισα, βακέτες και γόβες
ράφτρα σε κάμαρη, κουβάρια από κρίνα
ημερολόγια, επίλογοι, αγάπης πρόβες.