-Έχεις νιώσει ποτέ, κάτι που έχει γραφτεί από άλλον να σκαλίζει τη δική σου ψυχή; να λες αυθόρμητα: εδώ είμαι εγώ, με αναγνωρίζω, έτσι παρατηρώ τη ζωή, τους ανθρώπους, τις κινήσεις, τις εκφράσεις σιωπηλά, φαινομενικά αμέτοχη, αλλά ψάχνοντας πίσω από το οφθαλμοφανές
δεν είναι λοιπόν ανάγνωσμα, ότι καταφέρνει και κινείται τόσο παράλληλα με τη δική σου σκέψη
δεν είναι περίεργο να ξέρεις πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί...και όντως μπορεί να μην τα έχω πει ή τα έχεις πει, όμως όταν εκφράζονται, τα νιώθεις σαν αυταπόδεικτα...
-Δεν ήταν ανάγνωσμα...
-Αλλά; τι ήταν;
-Εξομολογήσεις είναι το να πεις κάτι που ξέρεις μόνο εσύ. Ό,τι ειπώθηκε, φάνηκε να το ξέρουμε κι οι δυο.