Δε μίλησε, δε χόρεψε, δεν τραγούδησε, δεν έφαγε, δεν ήπιε, δεν έκανε τίποτε και μόνο έβλεπε μακριά τη θάλασσα και αργοπορούσε, μ' ένα τσιγάρο σβηστό "σε φοβάμαι" έγραψε μ' ένα κομμάτι κάρβουνο στο άσπρο του τοίχου και άξαφνα είχε δάκρυα στα μάτια. Έπεσε στα πόδια του και τ' αγκάλιασε "συγχώρεσέ με, είμαι απαίσια, σου κατέστρεψα την πρωτόγονη ζωή σου, αυτή που δεν έχει ψέματα και μύθους τρελούς, δεν έχει όνειρα και έρωτες, συγχώρεσέ με, δεν θα το ξανακάνω"