Μη θυμώνεις, αυτή είναι η αλήθεια που θα μπορούσε να μας ταιριαζει, δεν το κατάλαβες κι εσύ; Αλλιώς, ας μείνουμε στη μέση του άδειου κύκλου, που είναι η τωρινή μας ζωή και ας περιμένουμε το τέλος που έχουν όλοι οι κοινοί θνητοί, θλιβερό, απόλυτα πληκτικό. Προτιμάς έτσι; Και το πάθος που λέγαμε; Και ο μύθος της ζωής που καταργήθηκε; Και ο τρόμος ενός ανάξιου τέλους; Μα τι είσαι εσύ τελικά; Άνθρωπος άγνωστος ή ένας καταργημένος θεός που πατάς με βαριά βήματα στη ζωή μου και γίνεται μέρα και γίνεται νύχτα και σε χάνω τη στιγμή που μ' αγκαλιάζεις; Τι περιμένεις απ' αυτή την παράλογη σχέση; Ένα θαύμα ή μια δολοφονία; Ένα μύθο ή μια κατάρα;