Δρόμος

είμαστε οι δυο μας όταν αποφάσισα να φύγω

"θα βρούμε το δρόμο;"

"τον βρήκαμε ήδη"

μα είναι αυτός που ξεκινά από μια μικρή τρύπα, που ίσα χωρά το χέρι σου, πως λοιπόν δυο ανθρώπους μαζί;

και όταν γυρνάς πίσω περιμένεις κάποιον που θα 'χει το θάρρος να κάνει τα ίδια μ' εσένα βήματα

τώρα θα κοιταζόμαστε χωρίς λέξεις

τις κατάπιαν τα σεντόνια που δεν τσαλακώθηκαν ποτέ από εμάς

και μια επιφάνεια άνυδρη χωρίς ούτε μια σταλιά αλκοόλ, έτσι για την πρόποση έστω

μόνο εκείνο το μπουκάλι θα λαμπυρίζει στην επιφάνεια

μ' ένα σημείωμα που ταξιδεύει μήνες και χρόνια τώρα

σ' ένα άσκοπο ταξίδι,

γιατί καμιά διαδρομή δεν έχει αξία,

αν δεν είναι να λαχταράς

στο λιμάνι κάποιον που θα δεις ξανά

καμιά ελευθερία δεν έχει αξία μέσα στις αίθουσες τις γεμάτες καπνό, με μόνη διέξοδο τον μονότονο ήχο των πλήκτρων

οι πεταλούδες έκαψαν τα φτερά τους στο φως, εκπληρώνοντας κάθε αυτοκτονική τους διάθεση κι εμείς μείναμε να σκαλίζουμε ανάποδες γραμμές στον ασβέστη

μία ίσον καμία

περιμένοντας ένα απαράλλαχτο ξημέρωμα

σβήσε το σκοτάδι