Τ' αυριανά επίθετα ακυβέρνητα διανυκτερεύουν

ανάμεσα σε σύννεφα κι αιμάτινες ομοιοκαταληξίες

Αβάσταχτη η μέρα στην επίγευση

όταν το σώμα νοτιστεί απ' το καρδιοχτύπι.

Τίποτα δε σώζει τη ματιά απ' τον όλεθρο

καθώς ψάχνεις το μάνταλο της πύλης

Μα ποια πύλη είν' αυτή που στέκει τάχα

στα ερείπια του κάστρου;

Χαράζεται η αφή στην κάψα της μέρας

μέσα στον Αύγουστο που μαζί αναπνέουμε

Ανάμεσα στην αθέατη μουσική

που βγαίνει ακριβώς στο σημείο που μας χωρίζει απ' τη ζωή

Γιατί έμελλε να γίνει

η σκέψη σώμα και το σώμα παράλληλο με την ανάγκη

και μέρωμα και λόγια

που βαδίζουν τυφλά.

//Τίποτα δεν χρειάζεται να μάθουμε

πέρα απ' αυτά που γεννήθηκαν κάτω απ' τους πόθους//

Η ρωγμή υπολογίζεται με μέτρο τους παλμούς

κι αν αυτό δεν είναι έρωτας

τότε ο έρωτας ποιος είναι;

Μην ανοίξεις τα βλέφαρα

μαζί τους αρμενίζω