μέσα στα χάδια του βρήκε το άθροισμα της τρυφερότητας που έλειπε απ' τη δική της εξίσωση/ βρήκε τη λύση την ώρα που πεταγόταν η φλέβα στο λαιμό/ πάντα στον χρόνο της/ μέσα σ' έναν υπερσυντέλικο ή τετελεσμένο μέλλοντα/ γιατί στον ενεστώτα της παράδοσης, δεν μπορούσε να εξασκήσει τις γραμματικές της γνώσεις/ ήταν και η ωδή της ανάσας του, που την εμπόδιζε εξάλλου/ δημιουργώντας αντανακλαστικές επαγωγές, στο μυαλό και στο σώμα της/ σε άλικο πάντα χρώμα/ κι αυτή η μάχη/ με δυο άγρια άλογα τρελά από έξαρση/ το νιώθει, θα την φτάσει μέχρι τελικής πτώσης/ 

στην αγκαλιά του