Έχω δυο παπούτσια
χάρτινα
«Σαϊτες» μου λες, «πέτα»
Αρχίζω ξανά
Έχω δυο παπούτσια
χάρτινα
«Πλεούμενα» επιμένεις,
«άνοιξε πανιά»
Τίποτα, τίποτα
Έχω δυο παπούτσια
χάρτινα
Δυο πόδια χάρτινα
Πάνω τους μονοκοντυλιά
η γραμμή των φρυδιών σου
Υποθέτω πως (δεν)
ξέρεις πολλά για μένα
Ότι μπορώ να φτιάξω από
κλωστή θηλιά
Να βγάλω το δόντι που
πονά
Ή να σώσω το σκυλί απ’
τον γκρεμό
Κάθε που σμίγουμε παραβίαση
της αναστολής
Παράταση ποινής
Κάθε φορά πιο όμορφος
Άγγιξα φευγαλέα τα
δάχτυλά σου
Δυο πόδια χάρτινα
Και λιώνουν στη βροχή
Υποθέτω πως ξέρεις τα
πάντα για μένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου