Ο χρόνος λιγοστός και πιο λίγος μ' έναν περίπου ύπνο, περίπου λήθαργο, με τα μάτια ορθάνοιχτα, για να μην χάνει πια τις εικόνες

- κι όταν σε νιώσω μέσα μου, θα είμαστε ένα-

χρόνος ακίνητος σημαδεμένος με ραδιοφωνικές εκπομπές που κατατρώνε την υγρασία απ' το μυαλό, ρίχνοντας ζάχαρη

-πανάρχαια μέθοδος μαζί με ρύζι κι εσύ ξέρεις να φτιάχνεις ζάχαρη απ' το μηδέν-

ο καφές κρύος και πάντα σκέτος να διδάσκει την αρετή της αυτοσυγκράτησης

- σ' αρέσει κι εσένα να μαζεύεις λεπτά από νοτισμένες νύχτες; αν δε σταματήσει αυτός ο βοριάς θα τις στεγνώσει-

παράκληση με απόγνωση στα μάτια να πάψουν πια να τρέχουν, θα στραβωθούν μ' αυτή την αφρικάνικη σκόνη που είναι ανάκατη με ζάχαρη

- μη με κατηγορήσεις ποτέ πως σ' αγάπησα υπερβολικά, είναι η φτιάξη μου τέτοια-

οι τσάντες δεν χρειάζονται πια, δεν υπάρχουν στόχοι να βάλεις μέσα και χάθηκαν και τα βελάκια ή είναι κρυμμένα στο χώμα της αυλής, κάτω απ' τις τριανταφυλλιές

- οι μουριές άρχισαν άραγε να φουσκώνουν;-