206

Μέσα στη σκέψη μου κατοικεί ένας άντρας. Αιτία ύπαρξης, κολλημένη εντός μου, φλέβα χρυσού, λαχτάρα που αναβοσβήνει στα σεντόνια μου, πάντα στην ίδια θέση. Η μία του πλευρά αναγεννιέται στις άκρες των δακτύλων μου. Το πρόσωπό του στη θέση του μυαλού μου. Σαν ιστορία που ανήκει. Όπου κι αν απλώσω τα χέρια μου ακουμπώ τη δίνη του. Έφτασα κάποτε πια εκεί που η αλήθεια επιτρέπει. Είσοδος στα θαύματα, παραλία γεμάτη ματάκια. Για τις ανάγκες της επιστροφής.

Έγινα όλα τα χρώματά του. Παράθυρο του κόσμου. Να καθρεφτίζεται. Να σκαρφαλώνει στα φτερά μου και να πετά. Γύρω μου δέντρα. Οι ρίζες τους ίπτανται στον αιθέρα. Μοιάζει με προφητεία σιωπής. Κανείς καταχρηστικός λόγος δεν έχει αντίκρισμα εδώ.

Ζήτησα το μετά και σαν τώρα. Ζωή σφραγισμένη σε μπουκάλι - ευχή. Μαγνητάκι στο ψυγείο. Για να διατηρούνται τα όνειρα. Χωρίς ημερομηνίες λήξης. Χωρίς τίποτα που να μοιάζει. Με  γέννησε στο σημείο της διασταύρωσης. Εκεί που ένα νεύμα μόνο αρκεί. Για να φανερώσει.

Μια μέρα θα ξεκινήσω για το μέρος που κανείς. Τίποτα παρά μόνο βλέμματα. Γιορτή αϋπνίας σε κερδισμένα δωμάτια. Όλοι οι αριθμοί θα είναι ένα. Επειδή μαζί. Επειδή καινός ουρανός. Και στολίζει τα μάτια σου. Να γελάς κάθε που η σελήνη θα φεύγει. Να αντέχεις εκεί που οι λέξεις. Σημεία καιρών. Για την όραση.

Στο δρόμο οι άνθρωποι μοιάζουν με φώτα που αχνοφέγγουν. Κανείς σβηστός. Σαν τυραννία. Ποιος γνωρίζει την παύση; Ποια μουσική θα ματώσει το τέλος; Όμως εσύ, να θυμάσαι. Να κρατάς αναμμένες τις επιθυμίες. Να καις τη σάρκα φυσώντας επάνω της. Να πολλαπλασιάζεις τον χρόνο μέσα στα μάτια μου. Και μετά να τα βγάζεις προσεκτικά για να μπορώ να σε βλέπω.

Έχω κρεμάσει ένα παράθυρο στη θάλασσα  στο λαιμό μου. Κάθε της δρόμος, αποτύπωμα σκιάς που θα φτάσει. Θα δει, θα ξεχωρίσει. Επειδή νύχτα ποτέ. Επειδή μέλλον. Γιατί ζωή είναι η στιγμή που φανερώνει. Κανένα λυσάρι. Γιατί όλα υπάρχουν για να τα βρεις. Μοίρα που αλλάζει ονόματα. Για το μετά. Και κανένα γράμμα. Θα τα πετάξω στη λάβα, να γίνουν μάγμα. Απολίθωμα παρελθόντος ξεβρασμένο στην ακτή.

Από τα νούμερα, θα κρατήσω μόνο το έξι  και το εννέα. Για την πρόσθεση του μέλλοντος. Δεξίωση προς τιμήν αυτού που θα έρθει. Για το αύριο που άφησε το γέλιο του πάνω μας. Ειμαρμένη που βρήκε τη θέση της στην ιστορία.

Εκεί που τα μάτια σου φυτρώνουν προσευχές.

Θα τα φοράω κάθε νύχτα που θα χωράω στη χούφτα σου.

Υ.Γ. Δεν πρόλαβα να σου πω πως σ’ αγαπώ