Τ' ανείπωτα

Τα ταξίδια μας εικόνα δυο ανθρώπων
στο σύθαμπο τ' απόβραδου
Αυγούστου παύση

στάση του χρόνου

στην ορμή του σπέρματος

μια νύχτα με χίλια φεγγάρια

τρέχουν οι λάμψεις στα σώματα

ο αντίχειρας στην παλάμη σου
όρθιοι
δίχως φώτα
όρθιοι
στη βαθιά τομή του έρωτα
και σ' ένα όνειρο
μισό απόγνωση
και μισό απαντοχή
να μεγεθύνονται τ' ανείπωτα
στον ήχο των βλεμμάτων

αέρας και χρώμα στα λόγια τα πιο μέσα

και ιδρώτας και σάλιο

/τα ρούχα στο πάτωμα/

αναζητώ τη σιωπή
να δέσω τη φωνή σου
νύχτα πλάι στη θάλασσα
νέφος που δεν ορίζω: το μυαλό μου

Που με αρμενίζεις;

Ο πίνακας του Κώστα Κουκουζέλη