Και αυτή τη νύχτα δε σκοπεύω να κοιμηθώ. Θα βγάλω από πάνω μου τ' άδεια δωμάτια, θα κρεμάσω στη φαρμακαποθήκη τα φιλιά και μετά δες, δε θα 'χω στόμα, μοναχά ένα φωτάκι, δίχως ήχους και θορύβους. Και τότε είναι που θα 'ρθεις, μέσα σ' ένα αγέρα που σφυρίζει εκκωφαντικά και θ' ανοίξει με μιας η φορμόλη φιλιά και χείλη, για να βάλεις όποιες λέξεις θες εσύ, αγάπη μου, στη θέση της γλώσσας κι εγώ θα καταπίνω όσες πονάνε και θ' απλώνω το "ε" της εξημέρωσης στα καινούρια μου σεντόνια.
Θα σου δείξω κατόπιν, πως πεθαίνουν οι ανάσες και πως ανασταίνονται ουρλιάζοντας.
Θα ρουφήξω την τρικυμία απ' το λακκάκι του λαιμού σου, θα ξεκλειδώσω έναν-έναν όλους τους σπονδύλους σου, για να χωρέσει εκεί όλο το "ω" των χιλιάδων "σ'αγαπώ". Κι όταν μεταμορφωθείς σε εισιτήριο απεριόριστης διαδρομής, θ' ανοίξω το παράθυρο με τις πολυσύλλαβες λέξεις, εκείνες που δε μας αντέχουν, γιατί θα μυρίζουμε αλήθειες.
Τότε είναι που θα γίνουμε αερόστατα, δίχως υποσχέσεις, λόγια, σώματα φοβισμένα, στάσεις, φανάρια, στροφές, ανηφόρες, λίγα λεπτά, αναμονές.
Θα κρατάμε μια τεράστια ομπρέλα και θα φοράμε ένα τεράστιο κασκόλ μαζί.
Μόνο να χωράμε στην ταχύτητα.

                                                                                                                Χρόνια Πολλά αγάπη μου..