Πρέπει να μιλήσω σε κάποιον.Έχει χαθεί τόσος καιρός
Όχι, δεν πέρασε ο καιρός έτσι απλά. Χάθηκε!
Πίσω από ένα κλειστό παράθυρο, ενώ οι φλούδες των δέντρων σάπιζαν. Ένα χρώμα ουδέτερο.
Πρέπει να μιλήσω σε κάποιον γι' αυτά που ανακάλυψα τώρα δα. Σ' αυτόν εδώ τον κήπο. Όχι δεν είμαι ζωγράφος και δεν έχω καμία απολύτως βεβαιότητα για την αξία των χρωμάτων.Για την όποια αξία. 
Είναι τόσο λίγος ο καιρός που μας μένει για να πονάμε ο ένας τον άλλο. 
"Η έρημος βρίσκεται μέσα μας" Σας αρέσει αυτή η φράση; Ναι..πολλές φορές φτιάχνω φράσεις μόνη μου. Φτιάχνω φράσεις που λείπω από μέσα τους εγώ. Όπως λείπει μια φωτογραφία από τον τοίχο, αφήνοντας πίσω την σκιά της. Απουσία ούτε δυσάρεστη, ούτε πολύπλοκη. Μόνο μια φωτογραφία, ένα κομμάτι χαρτί, που θεραπεύει προσωρινά τη νοσταλγία.
Σταθερή μνήμη, έτσι καλύτερα, χωρίς λεπτομέρειες.
Κλαις; Κι εγώ κλαίω τα βράδια.