Κάθε μέρα τέτοια ώρα

από το ανατολικό παράθυρο που βλέπει τη σκιά σου

φυσά ένας αέρας νοσταλγικός

συνώνυμος αρχαίων πόνων

γραμμένος μισός αραμαϊκά

και μισός ρωμαίικα

Κι εσύ στέκεσαι στ' απάνεμο

ταΐζοντας τις στέρνες μου μ' ελπίδες

πως το πρωί μπορεί να με βρει να περπατώ

στην αγκαλιά σου

ανάμεσα σε όλα όσα είμαι.