Άρχιζε από την αρχή με λεπτομέρειες, με χάρτες, μα σημάδια, με χρώματα, για το ταξίδι.

Χρώματα

Πράσινο-σταθμός

Κόκκινο-κίνδυνος

Μπλε-δρόμος

Γελούσε εκείνος

"Δρόμος..σταθμός, ναι...κίνδυνος γιατί; Δεν θα υπάρξει"

Έκανε να τον πιστέψει, μα πάλι εκείνη η τρομερή υποψία "κι αν φύγεις;"

Ταξίδι-χάρτες, ταξίδι-όνειρο, ταξίδι-ονόματα και χρώματα κι αυτός.

"πες τα μου όλα απ' την αρχή, απ' όταν γεννήθηκα, απ' όταν γεννήθηκες, απ' όταν γεννηθήκαμε μαζί"

Κάθε φορά έβαζε κάτι καινούριο. Μια λέξη. Μια πόλη. Μια θάλασσα. Τη σταματούσε 

"Είπες...εγώ. Θα σταθώ είπες, εδώ. Για σένα"

Έκλεβε την παραμικρή έκφραση στο πρόσωπό του. Μ' εκείνη τη μηχανή των ματιών.

"Δεν τολμάω να κουνηθώ, μ' έχεις προφτάσει" γελούσε

Μια σειρά από ασήμαντες λεπτομέρειες. Το πρόσωπό του. Αμέτρητες φωτογραφίες. Το πρόσωπό του.

"Μα τι έπαθες; Όλα μαζί θα τα κάνεις τώρα; Τούτο το καλοκαίρι;"

Αμέτρητες φωτογραφίες. Το πρόσωπό του. Το γέλιο του. Τα χέρια του. Μια κίνηση.

"Γιατί είπες εγώ;-Είπες θα σταματήσω σε τούτο τον σταθμό, για σένα, εγώ"

Νησί-Νοσταλγία-Νοσταλγώ