zoo

Έχω έν' άγριο ζώο στην αυλή που τ' ονομάζω Πάθος. Το μεγάλωσα γεμάτο θάρρος για να μπορεί να τρέχει εκεί που κανείς σας δεν τολμά,να καίει σταυροδρόμια και γιοφύρια, να κόβει κάθε βλάστηση με τα νύχια του, χωρίς καμιά σιδεριά να το συγκρατεί. Εσείς μου λέτε πως πρέπει να το κρατώ δεμένο κλειδωμένο μέσα στο βυθό του πηγαδιού

Εις μάτην.

Κάθε βράδυ κοιμάται στο κρεβάτι μου, με τα δόντια μπηγμένα στην καρδιά, κάτω από την ξύλινη οροφή και τους ανύπαρκτους τοίχους που από χρόνια φιλοξενούν εμένα και το τρομαγμένο παιδί μέσα μου. Μη χαμογελάτε με κακία.Εμείς ζούμε ευτυχισμένοι κι ας μη βρίσκουμε τα βράδια το δρόμο για το σπίτι και όταν μετά από πολλούς κύκλους, τετράγωνα και πυραμίδες φτάνουμε στο δικό μας κατώφλι σερνόμαστε γελώντας στις λάσπες της αυλής δίπλα στο πηγάδι του ύπνου σας.

Κρατήστε λοιπόν στην αυλή σας το δικό σας το οικόσιτο θηρίο. Μπορώ να το βαφτίσω κιόλας: Θλίψη, Ανία, Εγκατάλειψη, όποιο απ' όλα πηγαίνει καλύτερα στο άσχημο πρόσωπό του  και χτίστε τείχη για ν' ασφαλιστείτε μαζί του μέσα στο κενό, μακριά από εμένα  και το θηρίο μου.