Αύριο σου υπόσχομαι θα ονειρευτώ εκείνο το ποδήλατο που φέρναμε γύρω γύρω το νησί. Θυμάσαι τότε που πέσαμε από μια στραβοτιμονιά στη θάλασσα με τα πιράνχας και τα χρυσόψαρα? Ολημερίς κυνηγούσαν το ένα το άλλο εναλλάξ με χρόνο ρολόι στα λέπια τους. Βυθός γεμάτος ψαροουρές και άγκυρες χρυσίζουσες. Κοιτούσαμε από την ακροθαλασσιά χειροκροτώντας μ΄ενθουσιασμό, κάποιες φορές για ώρες. Ξεχάσαμε να μαζέψουμε και τα πανιά μια μέρα και σαλπάραμε χωρίς να το καταλάβουμε. Η βάρκα μας ήταν γεμάτη με παγόνια, παραδείσια και άλλα εξωτικά πουλιά, με δυο, τρία, τέσσερα πόδια, χείλια και μάτια λάγνα. Προσπάθησα ένα βράδυ να ρίξω την άγκυρα επάνω σε κοράλλια, μα εσύ ξύπνησες, με τράβηξες και μ΄ έριξες κάτω λερώνοντας το άσπρο μου φουστάνι. Πήρες δυο φύκια και μου 'δεσες τα χέρια κι έναν αστερία φύλακα για τις νύχτες. Μάζεψες και την σκάλα που οδηγούσε στ' άπατα. Την επόμενη μέρα έκοψες με το ψαλιδάκι της χειροτεχνίας, που είχες πάντα μαζί, την άγκυρα κομματάκια και τάισες τα χρυσόψαρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου