προσμονή

Τελικά μου πάνε πολύ οι προγραμματικές δηλώσεις που έχουν μέσα τους λιακάδες, Κυριακές, 

θάλασσες, καφέδες  κρύους πια και ώρες που τραβάνε τον ήλιο αργότερα. Χρειάζομαι πάντα τη δική σου συμμαχία, για να τα νιώσω πιο κάτω από το δέρμα μου. Το έξω είναι σχεδόν πάντα εύκολο, 

στο μέσα τα χαλούσα πάντα.

Παλεύω να φυτέψω καλοκαιρινά λουλούδια στη βεράντα, αν και ξέρω πως δεν θα πιάσουν, σου το είπα άλλωστε. Tα φυτεύω με τις ρίζες προς τα πάνω, να σε μπερδέψω εκεί και να ριζώσεις μέσα μου. Τα βάζω κατά μήκος μιας χωμάτινης προσμονής και περιμένω από πάνω τους  ν΄ανθίσει αυτό το ιδιαίτερο. Έχω ανάγκη την αφορμή της φροντίδας, πριν με βρουν τ΄ άλλα απογεύματα που στάζουν νύχτες πάνω σε καλοκαιρινά μπαλκόνια, με τα πόδια ξυπόλητα να καίνε στα πλακάκια κι εσύ να με βασανίζεις πιο όμορφος ακόμη με το άσπρο σου μακό.

Αφουγκράζομαι με προσοχή τα βήματά σου στις ώρες που περνούν, κατεβάζω τις τέντες, ανοίγω τις κουρτίνες και σου ψελλίζω...Μια γλυκιά συνωμοσία//Η καρδιά κι η φύση μου//Στήσανε για να σε κλείσουν//Στα ψηλά τα τείχη μου