ΙΙΙΙΙ

Όλοι έχουμε τους τοίχους μας, για να ξύνουμε με το νύχι κάθετες γραμμούλες, 
στη φυλακή που φτιάξαμε από μόνοι μας. Έχω κάνει πολλά λάθη  κι ελπίζω για ακόμη περισσότερα, αρκεί να μη γίνω πιστό αντίγραφο του εαυτού μου-αυτό μόνο δε θ' αντέξω-
Είναι και κάποια άλλα που ζούμε και που δεν φταίει κανείς τελικά για την έκβασή τους, ούτε καν εμείς. 
Δε δίνω άφεση, όμως θέλω να συνεχίσω να δίνω, χωρίς ζυγιασμένα ανταλλάγματα. 
Μόνο έτσι θα εξακολουθήσω να μη μετανιώνω. 
Χωρίς αμφιβολίες, χωρίς καταπόσεις, χωρίς να γυρίζω το κεφάλι πίσω για κάτι που θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, ή χειρότερα, ή αλλιώς τέλος πάντων, χωρίς τίποτα. 
Μην απορείς, είμαι αυτό που μεγάλωσες κι εσύ με αγάπη, 
γιατί το ένιωσα, με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσες να το κάνεις και σε θυμάμαι σε κάθε πτυχή που ξεθάφτηκε εξαιτίας σου λίγο πριν γίνω ότι θα μ' έθλιβε πιο πολύ.