με πόσες πανσέληνες βραδιές ακόμη θ' αναμετρηθώ?

συννεφιασμένοι ουρανοί - άπνοια.

κοίτα: ερωτευμένοι διασχίζουν τους δρόμους 

-ένας παλιάτσος χαμογελάει μες το πλήθος και θυμάται-

μέχρι το πρωί ακούω τη φωνή σου

και γίνονται οι θάλασσες ωκεανοί

εκεί που ήθελα πάντα να πεθάνω, θυμάσαι;

κάτω από μια γέφυρα, εμείς ενωμένοι-να βρέχει-

αγάπα με σου λέω

ακόμη και τώρα που ήρθε ο χειμώνας στα χωράφια
{ένα χαμόγελο για να συνεχίζεις
σκέψεις, χωρίς λέξεις
η μυρωδιά σου στα σοκάκια της πόλης
πρωινά
κλειστή φωνή, ψίθυροι.}

θες ν' ακούσεις μια ιστορία..;

αγάπα με...