Ήταν πάντα τόση ανηφόρα; κοίτα: τα πέδιλά μου λιωμένα και το φεγγάρι σιωπηλό
Νυχτώνει στο ίδιο χρώμα
Τόσο κρύο, τόση σιωπή, καληνύχταμιλάω στο κενό με φθόγγους στο ίδιο χρώμασε κάτι που σου μοιάζει
με μια καληνύχτα αφηρημένη
κι αν είσαι εδώ παράγγειλε να πιω είναι τώρα ή ποτέ
μισό τσιγάρο που δεν καπνίζω πάντα μου λείπεις
κι ύστερα
αργεί να τελειώσει
Θέλω να πω... καληνύχτα
αυτό είναι
ποια χαρά; μάτια μου… ποια ζωή;
δεν απαιτώ το θέλω
θέλω να πω, δεν μπορεί να τελειώσει, φωνάζει
μισό τσιγάρο διαδρομή… καληνύχτα
κάποιον βρίσκω και κλαίει, καληνύχτα
νυχτώνει
το παλτό μου άδειο το ίδιο χρώμα πάντα
καληνύχτα δεν τελειώνει
ούτε αντίσταση, ούτε ανάσασε αγγίζω, σε αγγίζω;
δεν απαιτώ το θέλω
μιλάω σ' εσένα, αυτό είναι
αυτό είναι…
απ’ το άλφα ν’ αρχίσω