οξύ συν βάση δίνουν αλάτι και νερό
απιονισμένο το δικό μου
(αποστειρωμένο κιόλας)
και το αλάτι χώρια
ο φόβος, μήπως για κάποιο λόγο, έστω και εξαιτίας της χημείας ανεβούν οι παλμοί, νικά τη γεύση
/η γεύση σου στα χείλη μου κι ας μην/
φως σκληρό
ιδέες αναστροφής και απουσίες
σημειώνω στο παγκάκι τις μέρες με γραμμές
/δώσε μου λίγο ακόμη καινό κενό και υπόσχομαι πως θα το ξοδέψω απερίσκεπτα/
απέχω
από πρότυπα, ευθείες, ιδανικές γραμμές και αντικειμενικά περιγράμματα
όμως, κάπου εκεί στη γωνιά
μια άνυδρη σκιά διψά για το προφανές
την επόμενη λέξη σε μια τελική πρόταση συντελεσμένου μέλλοντα
Εσύ. Εκεί. Εγώ. Εδώ.
Και όλα πράξεις.
Ατέλεστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου