Απόψε βράδιασε ώρες νωρίτερα. Σαστισμένες σκέψεις, λιωμένα κεριά πάνω στο κομοδίνο, τα παράθυρα ορθάνοιχτα ακόμη. 

Τα σαμιαμίδια δε γνωρίζουν από μήνες. Χώνονται βιαστικά πίσω απ' τα πατζούρια, μπροστά στα τρελαμένα μάτια της γάτας.

Άπληστο σκοτάδι, πηχτό και ακατάληπτο, μπαίνει πιο μέσα και ακόμη πιο πολύ.

Αυτό που θα 'ρθει; Έσπασε μέσα μου. Θύμηση άσκοπη πια, χωρίς βλέμμα, μα κυρίως χωρίς αφή.

Άθελα, τυχαία, λίγα.