Προσπαθούσε να του μιλήσει για τα δέντρα.
"Αυτή την εποχή έχουν ένα περίεργο χρώμα. δεν το είχα προσέξει ποτέ πριν. Δεν έτυχε. Σα να τα έχει κρύψει η ομίχλη. Κάτω από τη φλούδα τους είναι μαλακά και ζεστά. Αν έβαζες το χέρι σου εδώ...Να εδώ. Σ' αυτό το μικρό κοίλωμα. Μοιάζει με κόρφο γυναίκας...Πρώτη φορά το είδα. Τώρα! δεν είχε τύχει ποτέ πριν...κλεισμένη σ' ένα γραφείο χωρίς ήλιο... Όχι, δεν κάνω παράπονα. Σε ποιον να παραπονεθώ άλλωστε και γιατί. Η φλούδα είχε πάντα το ίδιο χρώμα. Και η σάρκα του δέντρου ήταν το ίδιο ζεστή, κάθε φορά τέτοια εποχή. Εγώ μόνο έλειπα. Θέλω να πω, δεν μπορείς να προσέξεις ποτέ κάτι τέτοιο, όταν απουσιάζεις"