Μπορούσε να βρει μια εύκολη φράση. Όπως "πάρε με μαζί σου", φράση που την χρησιμοποιούν συχνά οι εραστές, όταν δεν μπορεί πια να γίνει κάτι τέτοιο, όταν φτάνουν στον σταθμό. "Πάρε με μαζί σου", όταν έχει μόνο ένα εισιτήριο στα χέρια του. Μοναχικό ταξίδι. Μοναχική κι η φράση στο βυθό της. Χωρίς ερμηνεία και χωρίς νόημα. Απλά για να ειπωθεί χωρίς να λέει τίποτα. Του την είχε πει πολλές φορές, χωρίς λόγια όμως, τόσο που αυτός την είχε πια συνηθίσει, τόσο που αυτή την είχε συνηθίσει. Και οι δυο συνήθισαν σαν κάτι κοινό, τετριμμένο κι εύκολο.

Στην αντίπερα όχθη η αλήθεια. Καθρέφτισμα του παραμυθιού για μεγάλους. Από αυτά που σε κάνουν να θυμώνεις, ή να γελάς. Με αρχή, μέση, ενδιάμεσα λέξεις μεγάλες όπως  "Ευτυχία",  "Πόνος",  "Αγάπη",  "Θάνατος",  "Έρωτας",  "Χαρά" και αντί για τέλος μια ευχή  "Και μεις καλύτερα..." Κι ίσως η ευχή να μην είναι αληθινή, γιατί στα παραμύθια είναι όλα ψέματα. Έτσι κάπως καταφέρνεις και φτιάχνεις τα παραμύθια στη ζωή σου. Με όνειρα που δεν μπαίνουν σε λέξεις, με σχήματα που δεν χωράνε στο χαρτί και με ευχή αντί για ένα τέλος να μας κοιμίζει τους φόβους: "Και μεις καλύτερα!"