Κάθε σκέψη που τριγυρνά 
ανάμεσα στις έρημες πέτρες και τους αθάνατους
/απομεινάρια του καλοκαιριού/
βουτά σε  βήματα υγρά από σύννεφα
κόντρα στα σημάδια της αιωνιότητας
στο σημείο εκείνο του σώματος που πονά στην έλλειψη του αγγίγματος
ψάχνοντας το ριζικό κάτω απ' οσα γεννήθηκαν  μέσα στους πόθους

Συνεχίζουμε τ' όνειρο

πιάνοντας το μίτο ακριβώς εκεί που ξέφυγε απ' το χέρι μας

/κόκκινη σταγόνα πάνω σε χρυσάνθεμα/

Περιφρόνα όσα πλαγιάζουν μόνο με την πραγματικότητα
και πασχίζουν να γλυτώσουν απ' το σκοτάδι
σα να 'ναι μόνο η λαλιά ζωή.