Τον έβλεπε πίσω από τα δάκρυά της και εντελώς αυθόρμητα, χωρίς ποτέ πριν να το έχει σκεφτεί έτσι, του χαμογέλασε και τον άγγιξε στα μάτια.
-Θα σε λέω Lonely Man, άνθρωπο άντρα μονάχο, έτσι μόνο και θα σε ανακαλύπτω κάθε μέρα σα να 'ταν η πρώτη φορά, γιατί κάθε φορά η πρώτη, αφού εσύ ποτέ πριν δεν έχεις ακούσει κάποιον να σε φωνάζει κι ούτε εσύ μίλησες με κάποιον που να τον αγαπάς, ψέματα;
Θα σε κοιτάζω μέρες, νύχτες, απογεύματα, εποχές και θα ξέρω πως είσαι εσύ για μένα κι εγώ για σένα, παράξενο, έτσι; Μάλλον, όχι παράξενο, γοητευτικό, μαγευτικό, ηδονικό ναι, ερωτικό και παράφορο και μόνο ανάμεσά μας αυτό το παράξενο και σαν απελπισία, μαζί με πολλή αγάπη, καταλαβαίνεις;Εσύ θα είσαι εσύ κι εγώ θα σ' αγαπάω πιστά, το φαντάζεσαι; Πρέπει να έχουμε υπομονή, να μαζέψουμε όλες τις φωτογραφίες που είχαμε σκορπίσει όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με τις ώρες μας και τα χωριστά όνειρά μας, είναι φοβερό αλλά μόνο σε μια φωτογραφία θα ξαναβρεθούμε και θα προλάβουμε ν΄ αγκαλιαστούμε μια νύχτα στην παραλία και μετά δεν θα φοβάμαι και δεν θα φοβάσαι κι ας μην το έλεγες πριν , αφού σου είχαν πει πως οι άντρες μεγαλώνουν σκληρά και άγρια, χωρίς αγάπη και δάκρυα, έτσι σου έλεγαν κι εσύ τους πίστευες και δεν έκλαψες ποτέ μα ποτέ και μόνο μια φορά που με φώναξες ήταν με λάθος όνομα και ήρθε μια άλλη στη θέση μου, που σε αγκάλιασε και συ αφέθηκες, γιατί το 'κανες αυτό;
Τώρα θα είμαι εγώ συνέχεια πλάι σου, στη φωτογραφία, στο μέρος της καρδιάς και όσα τρελά σπαρταρούν μέσα μας θα χώνονται ανάμεσά μας και θα γελούν.
Θεέ μου, πόσο ευτυχισμένοι θα 'μαστε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου