"θέλω να το ζήσω!"
Είχε γράψει την φράση στους τοίχους. Σε άδεια πακέτα από τσιγάρα.Πίσω από ένα πρόγραμμα εκδρομής. Κάτω από μια φωτογραφία που είχαν βγάλει μαζί, με αυτόματη μηχανή. Του 'χε πει να σταθεί μια στιγμή. Στη μέση του δρόμου, στο νησί ήταν' "μην αλλάξεις, μην κινηθείς, έτσι". Και μέσα σε μια στιγμή πετάχτηκε και τον φίλησε στο στόμα.Όταν είχε βγει η φωτογραφία και τον κοίταξε, είδε το ίδιο εκείνο χαμόγελο στα μάτια, όχι στο στόμα.
¨Γελάς με τα μάτια!" του είχε πει. "Γελάς με τα μάτια! Μιλάς με τα χέρια! Ζεις με τα όνειρα! Τι σόι άνθρωπος είσαι λοιπόν;"
"θέλω να το ζήσω!"
Το 'χε γράψει παντού, με τα ίδια απελπισμένα γράμματα, με μολύβι, με μπογιά, με κάρβουνο, με δάκρυα.
"θέλω" θα πει "μπορώ";
"θέλω" θα πει ίσως "μπορώ", θα πει ίσως "απελπίζομαι", θα πει "περιμένω", θα πει "έχω χάσει"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου