Ίσως δεν θα μείνει παρά το φέγγος

από τα ξωκκλήσια που εμφανίζονται έξαφνα

κάθε βράδυ

στο σκοτεινό βουνό

αντίκρυ στον κόλπο

Είχα πει θα φύγω 

με μια βάρκα δίχως όνομα

δίχως ιστία και κουπιά

να ξανοιχτώ στο μέσο του πελάγου

αντάμα με τον άνεμο που λυσσομανά

αναμετρώντας τη δύναμη της θάλασσας

στη γέννα θυριόνυμων αφρών

Είχα πει θα φύγω

πέτρα μαύρη στο λαγούμι 

των κλειστοφοβικών ονείρων μου

μ' ένα σταμνί νερό

μόνο για συντροφιά

να βρω εκείνη τη μοναδική μέρα

/οριοδείκτη/

που έχασα σχεδόν παιδί ακόμη

μήπως κι έτσι ψαύσω την απαρχή

της υφής του κόσμου μου

μέσα σε μια σκέψη που ξεπερνά 

όλες όσες έκανα ως τώρα μαζεμένες

Μήπως κι έτσι αποκαταστήσω

τα διάσπαρτα κομμάτια 

απ' το παιχνίδι που έχασα

μέσα στου ελάχιστου το μεγαλείο

Είχα πει θα φύγω

μα στο άνοιγμα της πόρτας

με σταμάτησε η λάμψη

της δικής σου πυρκαγιάς

Χίμαιρα δική μου

απαρχή στη βαριά ευωδιά του νυχτολούλουδου

σε μια παραπομπή της ψυχής

που αυτοδίκαια μεταστράφηκε

σε κύριο θέμα