ρίζα

ρίχνω

ρομβία

ριζώνω

Τον άκουγε. Όταν σταματούσε να της μιλά, αυτή φοβόταν. Το έβλεπε στα μάτια της και συνέχιζε.

Έμπλεκε τα ονόματα των δρόμων, άλλαζε τις εποχές, τα δέντρα τα 'κανε πουλιά και τα λουλούδια φύκια και όταν τρόμαζε πως δεν είχε τίποτε άλλο να πει για να τον πιστέψει, έπαιρνε όρκο πως αν δε λέει την αλήθεια, ρίζες να βγάλει και να μείνει καρφωμένος δίπλα της.

Γελούσε τότε μαζί του.Της άρεσε ο όρκος του. Θα ήθελε να τον έβλεπε να βγάζει ρίζες σαν τα παραμύθια που της έλεγε. Έψαχνε με τα δάχτυλα τα μαλλιά του, μήπως βρει κάποια τρίχα που ρίζωσε. Τον άλλο μήνα θα φύγουν, θα πάνε στο νησί, θα φύγουν από εδώ.

Ρίζα των παραμυθιών του είναι η αγάπη. Έτσι τα μαζεύει, τα κρατά και της τα δίνει τώρα.Το ένα πάνω στο άλλο και μένουν μέσα της ίδια. Χωρίς αλλαγές. Κι αυτή ακόμη φοβάται να τ' ανοίξει μην της χιμήξουν από μέσα πουλιά και χρώματα κι ονόματα και καλοκαίρια.