Πάει καιρός που άγγιξα το σώμα σου
κάτω απ' το λευκό πουκάμισο,
στην παρασκήνια δροσιά.
τα μυρμήγκια κι οι σαύρες
βγήκαν πάλι περίπατο, σαν τότε,
στην καυτή άσφαλτο,
την ώρα που τα χείλη μας βάφονται με κεράσια και ήχους καρπουζιού.
Μια βρύση από νωρίς συλλαβίζει τις σταγόνες της.
Ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά.
Αργότερα θα ξαπλώσουμε ανάσκελα στο κύμα,
μασώντας κοχύλια και φύλλα ελιάς,
να τα ταιριάξουμε με το μονότονο τραγούδι απ' τα τζιτζίκια
/όταν ξαφνικά σταματούν, ξεκουράζονται ή πεθαίνουν;/
Κόκκοι λευκοί γυάλινης άμμου στολίζουν τη μασχάλη σου,
δώρα της σειρήνας,
μαζί με τα φύκια στα μαλλιά
Αργότερα θα κρυφτούμε σε μια σπηλιά,
φαγωμένη απ΄τ' αλάτι
κι εγώ θα το δοκιμάζω πάνω από το δέρμα σου.
Ρίγος της καρδιάς,
βασιλικός και πεύκο,
μελανιασμένος βυθός να βουτάνε μέσα του οι λόφοι που ανεβαίνουμε.
Χαμογελάς αναίτια πίσω απ΄το ποτήρι,
ανάμεσα σε υπολείμματα χαμομηλιού,
παρτέρια άφαντης στοργής,
να ονοματίζεις ολόισια τον έρωτα Πηγή και Ουρανό.
Σαν πάρει να βραδιάσει
θα δραπετεύσουμε στ' αμπέλια
μασώντας τις σκληρές ακόμη ρώγες
να καίμε θυμιάματα σε θεούς αρχαίους
με ψαλμούς και τάματα π' αποστηθίζει η σελήνη
Δώσε μου το "έρχομαι" και πάρε μου τ "αντίο"
στο δρόμο απ΄τους αμάραντους
που φτάνει ως εμένα
τόσο όμορφος στα μάτια μου
να λάμπεις απ' το αίνιγμα
λαχτάρα της αγκάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου