Έφτασε ο κόσμος μου να κλείνεται στη μυρωδιά σου

το σχήμα από το πλάγιο βλέμμα σου

τροφή στην ευδαιμονία 

Σ' αγαπώ πρωτόγονα

όπως τη γη

ή σαν ένα αρχαίο θεό 

που βρήκα τη μορφή του λαξευμένη στο μισοσκόταδο σπηλιάς

Αγγίζω το περίγραμμα

κομμάτια της σελήνης καθίσαν στα μαλλιά σου

Ήθελα να σου πω για τον χορό των ψαριών

στον κάβο κάτω από τον φάρο

το βράδυ εκείνο που έκλεψα την άρκτο

και σε περίμενα για τα λύτρα

Όταν ήρθες

έφερες τον κόσμο μου ολάκερο μαζί

αχαρτογράφητο και άυλο

σύρμα ηλεκτρισμένο

σε βάφτισμα αθάνατο

στις εκβολές του πόθου.