Ξύπνησε με τη λαχτάρα να βρει ένα μήνυμά του, όχι πολλά, ένα που να περικυκλώνει τα πάντα. Χθες ξαπλωμένη πλάι του, όλο το βράδυ ξάγρυπνη, η ανάσα του της έκοβε τη δικιά της. Ήταν που ακουμπούσε τον αυχένα της, έκανε τη διαδρομή μέχρι τ' αυτί, για να βυθιστεί μαζί με τη μυρωδιά του στο βάθος του μυαλού της. Όλο το βράδυ το χέρι του στα δάχτυλά της και τα γόνατά του να εφαρμόζουν στην καμπύλη των δικών της. Το ένιωθε, είχε μπει πλέον στη ζωή της, όχι από την πόρτα, όχι με τυμπανοκρουσίες, αλλά από εκείνο το μικρό παράθυρο που βλέπει τη θάλασσα.Τόσο ήσυχα που ούτε ρυτίδωσε την επιφάνεια, τόσο απρόσμενα που τα διέλυσε όλα και από τότε λαχταρά τα χάδια του, τα χείλη του στο λαιμό της. Λαχταρά να τον ταΐζει, να του γράφει κατεβατά, ν' ακούει τις μουσικές του και να του χαρίζει τις δικές της. Λαχταρά να τσακωθούν και να τον αφήσει να νικήσει και ν΄αγκαλιαστούν όπως στην αρχή Ακουμπά πάνω της, ακουμπά πάνω του κάθε που είναι ευτυχισμένη, δυστυχισμένη, θυμωμένη, μεθυσμένη απ΄αυτόν. Του μαθαίνει τη ζωή της και ρωτά για τη δική του
και να τον αγαπά όπως ακριβώς είναι
και να την αγαπά όπως ακριβώς είναι
Θα μπορούσες να μ' αγαπήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου