Απρίλης

Δεν θα φύγω. Δεν θέλω να φύγω, παρ' ότι είναι φορές που νιώθω αδύναμη , μπροστά στις μεγάλες προσδοκίες της καρδιάς. Κάποιες στιγμές, όταν γυρνάω πίσω σε όσα έχω γράψει για σένα, νιωθω σα να προσπαθώ να φυλακίσω ένα αηδόνι σε κλουβί.

Δύσκολος μήνας ο Απρίλης αγάπη μου.Κρύβει μια βαθιά μελαγχολία χρόνια τώρα.Όχι δεν είναι ο καιρός. Είναι ώρες που ούτε εγώ δεν ανέχομαι τον εαυτό μου. Θέλω να μ΄αφήσω κάπου εκεί σε μια άκρη με τα σύννεφά μου και να φύγω, μακριά.

Δύσκολος μήνας και αδιαφορώντας για την Άνοιξη που μεσιάζει, έχω δυο μάτια που χωρίς φανερή για τους άλλους αφορμή, γεμίζουν φθινόπωρο (θα με ανεχτείς; να το ξέρεις, θα περάσει, όπως κάθε χρόνο). Πάνω μου βγαίνει ο ήλιος κι εγώ αρνούμαι πεισματικά αυτό το φευγιό της. Λες και θα καταφέρω τίποτα. Το έχω αποφασίσει. Θ' αποδράσω. Πρώτα απ΄τη μελαγχολία μου. Για χάρη της. Και θ΄αφήσω την αλμυρή βροχή στην άκρη.

Ίσως να μεγαλώσω και να μάθω να κολυμπώ.