Τις νύχτες μια δέσμη διάττοντες αναλογεί στα λόγια που θά 'θελες - αλλά δεν.
Από τους ανέμους, προτιμάς εκείνον που πήρε τα μαλλιά της δεξιά.
Ποιανής; Ω υπάρχει πάντοτε μία, η ανείπωτη.
Το νυχτικό της μυρίζει λουίζα και το παράθυρο της ανάβει πότε ψηλά, πότε χαμηλά κι η ζωή μοιάζει εύκολη σα να κυκλοφορείς με σάνταλα.
Το σπίτι με τις θολωτές αψίδες βουτά στο νερό.
Που και πού θα 'λεγες κάτι στέγες έχουν απομακρυνθεί στο πέλαγος.
Τα "Τρία Κλωνάρια" είναι μια τοποθεσία όπου δεν επήγα ποτέ.
 Αγαπώ την ποίηση και λησμόνησα τι είχα ξεκινήσει να σου πω.
 Αντίο

Οδυσσέας Ελύτης, «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο»

Ο πίνακας του Κώστα Κουκουζέλη