Κωπηλατώ κόντρα στο ρεύμα τού ποταμού, εκεί προς το ανάβλυσμα της πηγής σου, κομίζοντας χώμα
και αίμα από παλιά σφαγεία ύπαρξης, κατάθεση στο ναό σου.
και αίμα από παλιά σφαγεία ύπαρξης, κατάθεση στο ναό σου.
Δεν έχω να προσθέσω άλλες λέξεις μια και στο σώμα σου βίωσα κάθε ποίηση, όταν εισχωρούσες
στο λαβύρινθο της ψυχής μου με μίτο ένα πούπουλο δεμένο σε μεταξωτή κλωστή και την άκρη να την
κρατάς με τα χείλη σου περιπλανώμενος με βήματα στο έδαφος που παραμένει πάντα το αίτιο της
ανθοφορίας.
Τίποτα αγάπη μου δεν ανθίζει άνευ λόγου
Πιάσε τα βλέμματα από τους μίσχους και μέσα στην χροιά των αναπνοών μας, χτίσε σβώλους χώμα
και πότισε το σύνορο που χωρίζει απ' την αγάπη για να την δεις φράχτη αναρριχώμενο να 'ρχεται στο
μέρος σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου