Τον δικό της τον αγαπημένο άντρα, τον ερωτεύτηκε ολάκερη. Θα ξέρετε φυσικά τι πάει να πει ολάκερη, το είδα στα μάτια σας πως το ξέρετε, στους κύκλους κάτω από τα μάτια σας, που πότε πότε σκουραίνουν. Ολάκερη λοιπόν τον ερωτεύτηκε, έως θανάτου, όπως οι άλλοι δηλώνουν «ελευθερία ή θάνατος», εκείνη ένιωθε «εκείνος ή θάνατος». Το ότι κατάφερε και επέζησε μετά, το θεώρησε θαύμα ή ατύχημα, δεν έχει καταλήξει ακόμη.
Κι εκείνος ολάκερος την ερωτεύτηκε, το γνώριζε βαθιά. Δεν ξεγελιέσαι στον έρωτα όταν συμβαίνει, άλλο αν αλλάζουν οι συσχετισμοί αδυναμιών που σχηματίζουν το ζευγάρι. Άλλο αν εμείς αλλάζουμε, γιατί είμαστε ρευστοί και υγροί’ οι δυνάμεις της σελήνης μπορούν και αντιστρέφουν τη ροή ενός πορθμού.
Όμως στο κοινό σπασμό αστράφτουν όλα και το βλέπεις. Ας σκοτεινιάσουν μετά. Εκείνο όμως που κάποτε αντίκρισες, χαράσσεται αληθινό, το πιο αληθινό, της αποκάλυψης και ο δικός τους έρωτας κράτησε σα διαρκής κοινός σπασμός. Συνέβη και το ήξεραν απολύτως και οι δυο τι ήταν εκείνο που συνέβη, τους φόβιζε η έντασή του, η ισχύς του, δεν υποφέρονται τ΄απόλυτα στο συμβατικό κόσμο. Τους ανύψωνε με μια καλή περηφάνια που δεν είχε σχέση με την αλαζονεία-ή μήπως είχε; Χαϊδεμένα παιδιά ενός μεροληπτικού θεού. Οι δυο τους μαζί.
συνεχίζεται...
΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου