Υπάρχει μια κόκκινη κορδέλα ανάμεσα σε σένα και σ΄ εμένα. Την τυλίγω στα δάχτυλα και την ξετυλίγω πάλι μόλις σε φτάνω. Απαλά, μετάξι, μην κοπεί. Υπάρχουν και οι λέξεις., πόσιμο νερό. Γίνομαι κι εγώ διάφανη καθώς λιώνω, ρευστή. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Έλα να σου δείξω το σημάδι στο σημείο που μ΄ έπιασες να δεις πως είναι να πίνεις γουλιά γουλιά την ευτυχία. Έχασα τον εαυτό μου. Ευτυχώς. Μαριονέτα σκαλισμένη στο ξύλο και τα σχοινιά στα χέρια σου. Ό,τι αγαπώ το κουβαλάς, ό,τι μ’ ενοχλεί το διαλύεις. Άντε να μάθω τώρα πώς να σ΄ αγγίξω χωρίς να εξαφανιστώ. Αποσιωπώ την απουσία σου κι ας κοιμάμαι κάθε βράδυ αγκαλιά της. Μου έλειψε το σώμα σου. Η καμπύλη στο κρεβάτι, να κοιμηθώ μέσα της σ΄ εμβρυϊκή στάση. Έρχομαι, γυρνώ πίσω στην πρώτη συνάντηση, λίγα δευτερόλεπτα πριν μου πάρεις την ανάσα.

Σ΄αγαπώ