πάμε?

Είναι ωραίο να βρίσκεις σημειώματα με λέξεις αγάπης που έχουν ξεχαστεί στις τσέπες ενός παλιού παλτό, να επιλέγεις ένα που σ’ αρέσει και να το ρίξεις στον ήλιο. 

Είναι ωραίο που οι άνθρωποι (που) ενώ ΔΕΝ ταιριάζουν, ταιριάζουν, και ανάποδα πες το. 

Σκέψου.

Εγώ παιδί έβλεπα τα κύματα, όταν υποχωρούσαν έτρεχα πάνω τους και μόλις ανέβαιναν εγώ έτρεχα μακριά να μην βραχώ, εσύ έβλεπες την θάλασσα και έτρεχες επάνω της με τα ρούχα. 

Είναι ωραία που δεν ξέρεις να μου πεις τι περιέχει ο έρωτας.

Πόσο τοις εκατό παραμύθι ρίχνουμε και πόσο τοις εκατό βουτάμε οι ίδιοι;

Πόσες κουταλιές ζάχαρη θέλει ο έρωτας για να πνίξει το ψέμα; Και σε ποια θερμοκρασία φυλάσσεται ο έρωτας; 

Ξέρεις καλά πως με φοβίζει να μην είμαι δίπλα σου. Γι' αυτό βιώνω τη ζωή σαν ένα ωραίο χαμένο ταξίδι (δεν είμαι ποτέ εκεί που θέλω).

Πάμε να ζήσουμε;