Δεν ορίζω λες τις σκέψεις μου.....μα ούτε κι αυτές με ορίζουν....."πάτσι" θα μου πεις..
Πριν λίγο πάλι θαρρώ, κάποιος είχε ανάψει μια μεγάλη φωτιά στη μέση του χιονισμένου δρόμου και σε μια τεράστια χύτρα μαγείρευε το μυαλό μου...
Δηλώνω άγνοια για το πότε ακριβώς με εγκατέλειψε, παρ όλα αυτα είχα πάντα μια αφελή ελπίδα πως θα επιστρέψει. Σε ακμαιότερη κατάσταση. Μάταια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου