θυμάμαι τη σκηνή δίπλα στο πεζούλι //με κοίταζες και ήθελα να πετάξουμε//
αυτά τα μάτια, αυτή η αγκαλιά..


παρατατικός του φόβου

[τρελαίνομαι ή νιώθω πως ο αέρας ψιθυρίζει τ'όνομά σου]

(έτσι ξεκίνησε το ταξίδι, η αρχή σ'ένα τέλος.) 

(αγάπη μου, κανένα τέλος δεν είναι αρκετό να φέρει το τέλος, όσο υπάρχεις)