Θέλω απόψε να σου φτιάξω ένα παραμύθι. 
Ν' αποχαιρετά με χαμόγελο τον χρόνο αυτό που μέσα στη μουντάδα του έφερε την φωτεινή παρουσία σου. 
Μόλις έφτιαξα τη βασιλόπιτα και τα χέρια μου μυρίζουν βανίλια και μαστίχα..αυτό λοιπόν θα είναι το άρωμα του παραμυθιού..βανίλια και μαστίχα..Θα έχει μέσα του ένα τόπο , ένα τόπο γιορτινό, όπου το μόνο που θα ακούς θα είναι οι φωνές παιδιών. Γέλια, ενθουσιασμός!
Φώτα, φώτα πολλά χρωματιστά κατά προτίμηση, που κάνουν πιό παραμυθένια.
Στέγες, δρόμοι, αυλές στρωμένες με χιόνι, απαλό, κατάλευκο.
Μύτες τρυφερές κατακόκκινες, παγωμένες, γάντια, σκουφιά. Χιονάνθρωποι, καροτένιες μύτες, μάτια ελιές, χέρια κλαδιά, καπέλο εκείνο το τσαλακωμένο του παππού!
Ο παγωμένος αέρας να φέρνει μελωδίες από το παντού και το πουθενά.
Να μοσχομυρίζει βανίλια και άχνη και μέλι και κανέλα και ζεστό κόκκινο κρασί.
Οι πατημασιές των παιδιών στο χιόνι. Χειροτεχνίες στο Χριστουγεννιάτικο χωριό, ένας αη Βασίλης από ασημόσκονη, μιά χάρτινη νιφάδα.
Κούτες ολόκληρες με παιχνίδια κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μεσάνυχτα ζωντανεύουν! Νύχτες τώρα. Τα παιδιά να κάνουν ευχές και τα ξωτικά σκίζονται να τις πραγματοποιήσουν.
Έτοιμο το σκηνικό.

                                                      άραγε πως είναι να κάνεις έρωτα την ώρα της αλλαγής του χρόνου?