Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015






Στον επόμενο τόνο
τα βλέμματα έσβησαν
ανάσες απλωμένες ένα γύρω σε σύρματα
μαζί με μπουγάδες ασπρόρουχα γαριασμένα
Τα θεμέλια πέσαν στην αυλόπορτα
μέτρα μακριά από τα όρια
Αν σταθείς εκεί,
δεν μπορείς να δεις παρά τη σκιά,
από πεύκα που κάποτε πρέπει να υπήρχαν
ανεστραμμένες πέτρες
καπνισμένα στόματα
και άδεια πουκάμισα
/σε απόσταση μεταξύ τους
μην τυχόν αγγιχτούν και θυμηθούν/
να τρέχουν να προλάβουν το βραδινό τρένο

Ένα το βαγόνι, για καθέναν, άλλος ο προορισμός








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου