Στον επόμενο τόνο
τα βλέμματα έσβησαν
ανάσες απλωμένες ένα γύρω σε σύρματα
μαζί με μπουγάδες ασπρόρουχα γαριασμένα
Τα θεμέλια πέσαν στην αυλόπορτα
μέτρα μακριά από τα όρια
Αν σταθείς εκεί,
δεν μπορείς να δεις παρά τη σκιά,
από πεύκα που κάποτε πρέπει να υπήρχαν
ανεστραμμένες πέτρες
καπνισμένα στόματα
και άδεια πουκάμισα
/σε απόσταση μεταξύ τους
μην τυχόν αγγιχτούν και θυμηθούν/
να τρέχουν να προλάβουν το βραδινό τρένο
Ένα το βαγόνι, για καθέναν, άλλος ο προορισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου