Το ραντεβού

 Ξεκίνησε βιαστικά,να τον συναντήσει, σ' ένα ραντεβού που δεν ήταν κανονισμένο κι όμως ένιωθε πως είχε αργήσει. Αγχωμένη, για μια ασυνέπεια, που κανείς στην πραγματικότητα δεν θα πρόσεχε, σε μια ώρα που δεν ήξερε και σε μέρος άγνωστο.

Την κυρίευε εκείνη η γνωστή αναστάτωση που ερχόταν κύμα νερού στο στομάχι και στη ραχοκοκκαλιά της, με φωσφορισμούς ανυπόμονους σκαρφάλωνε ίσαμε το κεφάλι .
Χαραμισμένο οξυγόνο ή όποιο άλλο άγνωστο μείγμα ανέπνεε αφού σηκώθηκε από το σκαλί, αγκαλιά με κανα δυο  πράγματα που θα συμβούν, μέσα στο σκεπασμένο με το δέρμα της σώμα (το δέρμα για να σου ανήκει, για ν' ανατριχιάζει, όπως λένε, πρέπει ν' αγγίζεται)
Προσπαθεί.. Να βρει όσα ταιριάζουν.. Και τα υπόλοιπα.. Όσα προμηνύουν το τέλος πριν την αρχή. Σημάδια που μισεί .  Γεμάτα από υγρασία διαδρόμου, με αέρα από χαραμάδα, ή το πολύ πολύ την κλειδαρότρυπα που κοιτούσε τις ζωές των άλλων. 
Τέλος με τις ιστορίες ηδονοβλεψίας. Μεγάλωσε, για μια πλατωνική ζωή, που είχε σίγουρη την κλοπή του κώνειου στο τέλος.

Μάζεψε όλες τις πόλεις του χάρτη και τις έκαψε και χόρευε γύρω από τις φλόγες,  μέχρι η ματιά της να σταθεί στην εικόνα του ώμου του, του γυμνού του ώμου στο ύψος του ορίζοντά της, στη θέση του οδηγού. Τώρα το σώμα της, το ένιωθε, πάλευε να 'ρθει κοντά του, να βρει πάλι τη θέση του κάτω απ' το δικό του βάρος. \

Η ανατολή κι αυτός και είναι αρκετά τα δυο για να νιώθει γεμάτη, χωρίς ανάγκη από άχρηστες πληροφορίες-τα ήξερε όλα όσα ήθελε να μάθει- χωρίς παρομοιώσεις ζωής -ζούσε πια- μ' αυτόν δίχως άλλο.