Κάθε μέρα καταπιάνομαι στην εφεύρεση μιας επείγουσας δικαιολογίας για να σου γράψω, όμως το μόνο που βρίσκω είναι αυτό το μέσα μου που φέρνει έναν ήλιο πάνω του και δέκα αστέρια και λίγη άμμο ίσως.

Παρατηρώ τις σιωπές και τις ρωγμές στο γέλιο σου και αυτό είναι επίσης μια δικαιολογία για να σ’ ενημερώσω. Μάλλον πρέπει να επιστρέψεις για να κλείσει αυτό το χάσμα πριν βαθύνει κι άλλο απ’ την αναμονή.

Μόνο που θέλω να σε ρωτήσω, αν διψάς ακόμη για κάτι δικό Σου και αν τελικά ανακάλυψες ποιο είναι το σημείο τομής στα παράλληλα όνειρα.

Στείλε μου με σκονάκι την απάντηση γιατί σύντομα περνώ από εξετάσεις.