χωρίς

Και σε κοίταζα αντίκρυ από εκείνο το μπαλκόνι το γεμάτο μουσικές
μ' έναν αχόρταγο ορίζοντα να σ' αγκαλιάζει
χωρίς το σχήμα, χωρίς την αφή
χωρίς τη γεύση σου
ένας υγρός ουρανός
ένα κλεισμένο φθινόπωρο μέσα στο καλοκαίρι
Τότε μόνο κατάλαβα πως δεν υπήρχε τίποτα πια να σημαδέψεις.
 Τα είχα χάσει όλα μέσα στον ηλεκτρισμένο αέρα.
 Μόνη ελπίδα εκείνο το σινιάλο της βάρκας στο βάθος, να πλησιάζει καθώς χάνεται.

Όταν με βρήκαν, με τα χέρια ακόμη κολλημένα στο παράθυρο δεν κατάλαβαν πως ήμουν ζωντανή.

Ανέπνεα μόνο για σένα και 'η ξένη αναπνοή δεν ανιχνεύεται στα σώματα', άκουσα κάποιον να λέει.

Εικόνες μέσα σε ύπνο, με μάτια ορθάνοιχτα για να μη χάσω εσένα, βάλσαμο για τους εφιάλτες, που με φοβούνται και δεν πλησιάζουν πια.

' Θα βρεθεί το αντίδοτο' άκουσα άλλον με σιγουριά να λέει. 

Όμως αντίδοτα στις καταλήψεις δεν υπάρχουν

Σ΄αυτό το παράθυρο, αντίκρυ σου, κατέθεσα ψυχή και χάδια και φιλιά κι αλήθειες και χαμόγελα.

Όταν θ' αστράψει η φωτοβολίδα  στο βάθος θα σου φανερωθούν όλα.

Όπως πρώτα δικά σου