Ένα βράδυ, στην άκρη απ' το φεγγάρι σου,
έπιασα να ρουφώ μελόζουμα και στάχτες
απ΄οτι κάηκε στις μέρες μου,
απ' ό,τι έκαψα στις δικές σου
κι ήταν ανείπωτη η λαχτάρα μου,
μέσα σε δικές σου κραυγές να πνιγώ
Ένα βράδυ στην άκρη του φεγγαριού σου,
έπιασα ψηλά τα μαλλιά μου
με δυο χλωμές αχτίδες λαστιχάκι
να κοιτώ με μάτια ξάστερα τις μαργαρίτες στην άκρη
ν' αναρωτιούνται μόνες τους
μ' αγαπά, δε μ' αγαπά
και το στόμα να γεμίζει θύμησή σου,
με άνθη σπασμών και ιλίγγων'
ένα βράδυ στην άκρη του φεγγαριού σου
θα γλιστρήσουν όλοι οι εφιάλτες μου
να κλείσουν με μιας όλα τα μπορεί
και τα όχι,
τα σκοτάδια και τις παλιές παγίδες
θα φυτέψω τότε μια ελιά
θα πιστέψω σ' ένα θαύμα
και θα κλάψω επιτέλους απ' αληθινή χαρά
εκεί στην άκρη απ' το φεγγάρι σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου