Πάνω στο κορμί σου η ανάσα μου κομματιάζεται σε εκατομμύρια κραυγές, 
εκατομμύρια "σε θέλω" μέσα σε αρχαία νέφη 
που κατακλύζουν υπόγεια, στοές, στέγες και σοκάκια, 
χάνει τη μορφή της και σε αυτόματη έκρηξη 
την βρίσκεις ξανά πυρκαγιά και φιλιά εγκαύματα. 
Πάλι ξυπνώ κάθιδρη μες στην άγρια νύχτα 
κι αυτό το μέσα μου οχυρό θυσιαστήριο και βωμός αφήνω να γίνει 
να βρίσκεις κάθε στιγμή το αίμα μου, 
να ρέει να σ' αγγίξει σα σάρκα από την σάρκα μου, 
εκεί στην άκρη του χειλιού σου 
να ζήσει απ' την πνοή σου.