Το βαγόνι
Καινούργια νύχτα βρήκε τη μνήμη μου
Με μια απουσία να αιμορραγεί
Πάνω στα φύλλα ψάχνω τα αινίγματα
της αγκαλιάς σου που μ’ αγνοεί
Τρέχω κουτσός, πάνω στις ράγες σου
Δεν προλαβαίνω να σ’ αρνηθώ
Ούτε σε φτάνω μα ούτε και χάνεσαι,
Ένα βαγόνι σ΄ άδειο σταθμό
Τώρα στα πλήκτρα πλέκω συνθήματα
με κρύα χέρια σαν το στοιχειό
Γράφω και σβήνω σελίδες άυλες
και στις χορδές μου σ' αναζητώ
Αφορμή για το παραπάνω ήταν η ανάρτηση
O φίλος, Stavros Stavridis, το έπλεξε τραγούδι και το ντύνει ήδη με μουσική
Σ’ ευχαριστώ Σταύρο, μα πάνω απ’ όλα ευχαριστώ εσένα αγάπη μου που άνοιξες τ’ αραχνιασμένο μπαούλο και βάζεις σε σειρά γράμματα χαμένα από καιρό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου